Cada año cerca del invierno nuestra escuela tiene una programa de intercambio de escuelas de otros países. Ellos vienen a Chicago para una semana y estudiantes de Latin viajan a los propios países durante la semana de proyecto. El año pasado era estudiantes de china y también de Francia. Este año había estudiantes de Alemania y de la misma escuela en Francia. Tienen una programa lleno de actividades divertidos desde cuando llegan en Chicago hasta que regresan a su propios países. Empiezan sus actividades con su familia nueva. Hay varias cosas que pueden hacer y la familia ayuda escoger por las primera días. Cuando los estudiantes de nuestra escuela tengan clases los estudiantes extranjeros vayan al centro de la ciudad para ver las atracciones famosas. También participan en un clase que ellos escogen por día. Después de escuela regresen a casa donde comen con sus familias. Unos de los iconos que pueden ver durante escuela son la torre Willis, el Bean, los museos, y la milla magnífica. En la fin de semana hay oportunidades para investigar los barrios y lugares importantes de diferentes culturas. El razon mas importante de la visita es que ellos encuentran una cultura nueva y pueden conocer amigos nuevos. La systema es divertido y educativo para todos los estudiantes y familias. Si quieres participar en la programa de intercambios el próximo año, recomiendo que hables con Profesora Dorer en el segundo piso.

나의 정체성
Latin School of Chicago 12 학년 김예원

“자신이 백인 이면 손을들어주세요.” 2학년 social study 반에서 Mrs. Norris 선생님이 질문 하셨습니다. 우리반 20명중 18명의 어린이들이 손을 들었습니다. 나는 너무 부끄러워서 작아지는 느낌으로 교실을 둘러 보았는데, 나처럼 당황한 얼굴의 멕시칸 여자아이를 보고 그제서야 조금 안심이 되었습니다. 그 주에 배울 내용은 Martin Luther King Jr. 에 관한 내용이었습니다. 선생님은 내용을 소개하기 위해서 또 다른 질문을 하셨습니다. “자신이 흑인이면 손을 들어주세요.” 우리반에는 흑인 학생이 단 한명도 없었습니다. Martin Luther King Jr. Day를 설명하고자 했던 선생님의 질문은 나쁜 의도가 있지는 않았지만, 선생님의 그 질문이 나에게는 내가 다른 아이들과 다르게 생겼다는 느낌을 갖게되는 시점이 되었습니다. 나는 그때부터 나의 정체성에 의문을 가지고 고민하기 시작했습니다.

초등학교때 우리가족은 시카고 북쪽 서버브 Winnetka에서 살았습니다. 그지역은 거의 백인만 사는 동내였기 때문에 우리가족은 항상 다르다는 느낌이 들었습니다. 예를들어 친구들의 도시락은 샌드위치나 크래커와 과일이었는데, 워낙 한식을 좋아하는 나에게 엄마는 밥과 불고기를 싸주셨습니다. 학년이 올라가면서 왜 나는 남들과 틀린지 궁금하기도 했고, 그것이 불만스러웠습니다. 그때는 나도 다른 친구들과 같은 생활방식을 갖고싶었습니다.

5학년때 우리가족은 시카고로 이사를 왔습니다. 전학한 새학교에는 동양학생만이 아니라, 여러 인종이 있습니다. 새 학교에 와서 많은 다른 인종의 학생들을 보고 세상에는 다른 문화를 가지고 있는 사람들이 공존하며 산다는것을 알게되었습니다. 그때부터 내가 동양인이라는 불만이 조금식 사라지면서, 한국말과 한국문화를 더많이 이해하려고 노력했고, 자부심도 가지게되었습니다. 그러나 여기까지 오기는 많은 도전이 있었습니다.

우리반에 개구장이 중국인 친구가 한명있는데, 8학년때 이런일이 있었습니다. 그 친구는 점심시간에 학교에서 나온 핫덕과 감자칩을 젓가락으로 먹기시작했습니다. 옆 테이블에서 점심을 먹던 나의 친구들은 이 중국친구의 행둥을 보고 막 비웃었습니다. 같은 동양인으로서 창피를 느끼고있는데 모든 친구들이 시선을 주목하며 나 또한 비웃는 느낌이 들었습니다. 그때 나는 그 중국친구의 행동때문에 같은 동양인이라는것이 너무 싫었습니다. 그 친구의 행동들이 모든 동양사람들을 대표한다는 생각이 들어 불쾌 했습니다.

작년에 우리학교에서 학교 축재가 있었습니다. 그 중 립싱크로 노래하는 대회가 열렸는데 우리반 누구도 참여하려는 아이들이 없었습니다. 보통 동양아이들은 무대에 나오는것을 꺼려하기때문에 내가 이번에 참여하면 학교에서 동양인의 선입견을 깰 수 있는 좋은기회가 될 것이라고 생각했습니다. 그래서 나와 내 친구가 참여하기로 결정했습니다. 나는 무대에 올라가서 친구와 함께 너무 재미있는 공연을 하였습니다. 나는 내자신이 다른 동양학생처럼 앞에 나가기를 싫어한다는 고정관념을 깨고 싶었고, 이렇게 하면서 나도 백인학생들과 다른점이 없다는 것을 알려주고싶었습니다.

나는 지금 11학년 입니다. 앞에서 이야기한것과같이 자주 도양인으로서 도전받는 경험을 갖습니다. 하지만 이런것을 경험하면서 중요한 많은것을 배웁니다. 그 중국인 친구는 동양인에 대한 선입견을 받아 들이고 그와같이 행동하였습니다. 그 아이와 다르게 나는 립싱크대회에 참여했고 동양인이라는 선입견에서 벗어나려고 노력을했습니다. 내가 동양사람이라는 것이 싫어서가 아니라, 선입견을가지고 사람을 평가하는것은 옳치않다는 것을 알려주고 싶었습니다.

우리인간은 자신이 남보다 우월하다고 생각합니다. 그래서 옳치않은 선입견도 가지고있습니다. 하지만 하니님이 만드신 우리 인간은 평동하고 서로를 존중할 의무가 있습니다. 다민종으로 이루어진 미국에 사는 우리들은 서로의 문화를 받아들이고 편견을 없애야 한다고 생각을 합니다.

나는 정말 행운아입니다. 미국 시카고에서 살고있지만, 맛있는 한국 음식을 먹을 수 있고, 한국에 계시는 할머니, 할아버지께 전화도 드릴 수 있습니다. 내 생각을 한국어로 표현하고 말하고 쓸수도 있습니다. 내가 사랑하는 이런 한국문화를 내자신도 우리 후손들도 거리낌 없이 마음 놓고 표현할수있는 새상을 만들어 나가고 싶습니다. 점점 어른이 되어가면서, 나자신의 한국인, 미국인으로서 정체성을 만들어나갈 생각을하면 너무 기쁘고 신이 납니다.

Auprès des Scientifiques Français

Fondé originalement comme une abbaye, l’hôpital Cochin, est devenu l’un des hôpitaux les plus importants et les plus connus de France. Situé dans 14ième arrondissement à Paris, l’hôpital compte trois sites tous à proximité l’un de l’autre, y compris une partie des bâtiments originaux lors de sa fondation en abbaye. Il est intéressant de noter que le philosophe Blaise Pascal a vécu quelque temps à l’Abbaye de Port Royal au XVIIième siècle. Depuis 1990, l’hôpital a incorporé un centre de recherche biomédicale, l’Institut Cochin et, en 2002, il s’est intégré à l’Université de Paris V pour inclure les services de recherche génétique, de Biologie Moléculaire et de Biologie Cellulaire.
Le groupe hospitalier comporte 1 483 lits ; il emploie 6 700 professionnels de santé dont plus de 1 000 médecins

En tant que stagiaire à l’Hôpital Cochin cet été, en plus de mon premier contact avec la médecine en France, j’ai eu la chance d’être guidé et de travailler directement avec les médecins et professionnels de l’hôpital, ce qui m’a appris beaucoup. Pendant ce stage, j’ai fait deux rotations et j’ai travaillé avec les médecins et les techniciens de laboratoire dans les services de Cytogénétique et de Biologie Moléculaire de l’hôpital.
Au cours de ces deux semaines, j’ai appris comment les techniciens de la cytogénétique (l’étude de l’hérédité par rapport à la structure et à la fonction des chromosomes) prennent des échantillons de sang ou du liquide amniotique du patient et transforment les cellules en une culture. Dans cette culture, les scientifiques avec l’aide des produits chimiques, gèlent les cellules pendant la mitose (division cellulaire) – c’est-à-dire lorsque leurs chromosomes sont les plus visibles. Ensuite, ils mettent les cellules sur une lame de microscope et ajoutent des colorant pour mieux voir les cellules. Une fois que les cultures sont colorés, ils sont placés sous un microscope automatisé qui scanne automatiquement les diapositives, trouve chaque cellule et photographie leurs chromosomes pour finalement les classer. En utilisant des logiciels informatiques spécialisés, ils sont alors en mesure d’organiser les chromosomes et de rechercher des problèmes visuellement tels que : chromosomes manquants ou extra, section manquante de chromosomes ou même sections transposées des chromosomes. Pour la fin, j’ai appris à préparer et observer les cultures de véritables malades pour identifier des mutations de chromosomes qui indiquent des maladies génétiques comme Trisomie des 21 (Downs Syndrome, ……… ADD diseases)
Au département de Biologie Moléculaire, j’ai appris les différentes techniques pour extraire l’ADN des échantillons et les transcrire afin de pouvoir rechercher les mutations spécifiques dans l’ADN d’un patient qui pourraient causer des problèmes pour eux ou pour leur progéniture. Beaucoup de techniques sont entièrement automatisées, mais il en existe encore certaines qui parfois doivent être faites avec soin à la main. C’est un travail qui demande beaucoup de patience.
Notamment, j’ai appris que le processus pour devenir médecin en France est différent de celui des États-Unis. Il faut décider déjà au cours des études secondaires (High School) qu’on veut faire des études de médecine. Les étudiants français suivent un programme specifique pour préparer l’examen du baccalauréat à la fin de leurs études secondaires. Les étudiants intéressés à faire des études de médecine doivent choisir de se spécialiser dans le programme scientifique. Après avoir passé le baccalauréat, les élèves vont directement à la Faculté de médecine, l’équivalent de l’école de médecine aux Etats Unis, pendant deux ans pour préparer et passer un concours national. Ce concours est un examen final compétitif, où seulement les quinze premiers sont autorisés à poursuivre leurs études médicales. Ceux qui sont autorisés à poursuivre ces études passent un an de plus d’école de médicine et puis trois années de résidence dans un hôpital. Finalement les étudiants doivent passer un autre concours où ils reçoivent leurs options pour les spécialités médicales fondées sur le mérite. Chaque spécialité a un certain nombre de places disponibles et les étudiants ayant obtenu les meilleures notes peuvent choisir leur spécialité tandis que les autres reçoivent des spécialités attribuées au hasard. Lorsque les élèves terminent leur spécialité, normalement au bout d’environ quatre ans, ils doivent rédiger une thèse sur leur spécialité. Ils reçoivent alors le Diplôme d’Etat de Docteur en Médecine et le Diplôme d’Etudes Spécialisées pour officiellement devenir médecins.
Pour moi, j’ai été très étonné de constater tous les soins que les patients pouvaient recevoir à Cochin pour seulement une trentaine d’euros. Pour si peu de frais les patients peuvent voir un médecin et se faire tester dans les laboratoires à la pointe de la technologie. Quand j’ai expliqué aux médecins que j’étais surpris que les patients payent si peu pour les excellents soins qu’ils recevaient, ils ont été étonnés et m’ont dit que c’était normal, mais ils m’ont aussi parler des difficultés avec le système de médecine en France. Souvent, les hôpitaux publics de France n’ont pas les moyens des faire tous les tests qu’ils devraient et souvent ils sont pas toujours les meilleurs. C’est pourquoi beaucoup de personnes vont se faire soigner dans des cliniques privées, mais comme les prix sont plus élevés, beaucoup d’autres doivent aller dans les hôpitaux publics. Toutefois pour certaines maladies les hôpitaux publics restent les plus désirables.
Cependant, il y a des avantages et des inconvénients aux deux systèmes. En France, tout le monde peut avoir accès aux soins, mais souvent, les gens abusent du système et par conséquent les impôts augmentent beaucoup. Aux États-Unis, il est décourageant de constater que tout le monde n’a pas accès à des soins abordables et de qualité.

Thomas Braun

Bientôt, les élections présidentielles françaises (vont commencer) auront lieu le dimanche 23 avril et le 7 mai. En France, le Président de la République sont élu par suffrage universel absolu, c’est à dire directement par le peuple, pour un mandat de cinq ans. Pour devenir candidat, on doit obtenir les signatures de 500 officiels élus représentant différentes régions du territoire français. Les élections se font avec un système à deux tours pour être sûr que le président élu reçoit la majorité des votes.  C’est à dire, qu’il y aura un premier tour le 23 avril où les Français vont voter pour tous les candidats, si aucun n’obtient la majorité absolue après la première manche, il y aura un deuxième tour où les deux candidats, qui ont gagné le plus grand nombre de voix au premier tour, vont se présenter l’un contre l’autre. (Il y a un « run-off » entre les deux candidats avec le plus grand nombre de votes). Après l’élection  et quand le gagnant est nommé président, il y a une cérémonie de passation des pouvoirs très similaire à l’inauguration du président aux États Unis.

Les quatre premiers candidats pour l’élection française de 2017 sont à droite, François Fillon du parti républicain, à gauche, Benoit Hamon du parti socialiste, Emmanuel Macron du parti centriste et a l’extrême droite, Marine Le Pen du Front National.  Normalement l’élection présidentielle française est entre les deux partis politiques les plus importants, les Républicains et les Socialistes.   Mais cette année grâce à plusieurs scandales et un terme désastreux du président François Hollande, le président actuel, aucun de ces partis politiques ne sont pas très populaires.  Le Républicain François Fillon, qui est un « Thatchériste », était le favori, mais un scandale sur des millions qu’il a payé à sa femme et ses enfants pour un travail fictif a jeté une ombre sur sa candidature. D’autre part, Marine Le Pen, qui représente à l’extrême droite le Front National, un mouvement nationaliste est devenu très populaire (1/3 de la population d’après les sondages) .Aux dernières élections présidentielles les Républicains, s’étaient unis avec les Socialistes et les Centristes au second tour pour bloquer une victoire  probable du Front National. Il est possible qu’il y aura le même scenario en 2017, parce qu’une victoire possible du Front National inquiète aussi beaucoup de Français.

Quoi qui se passe, c’est sûr que les élections en France cette année sont d’intérêt partout dans le monde, pas juste chez les Français.   Le reste du monde attend pour voir si la France va rejoindre le mouvement populiste qui a gagné dans plusieurs pays au cours des dernières années.

Thomas Braun

Artistas y Exposiciones de Arte Hispánicas al Instituto de Arte

En noviembre, Señora Kelley, una profesora de español en Latin, llevo sus clases de AP Español al Instituto de Arte en el centro de Chicago. La visita fue parte de nuestra preparación para el examen de AP porque aprendimos sobre la cultura de países hispanohablantes. Durante el recorrido vimos muchas obras de artistas hispánicos como la Zapata de Jose Clemente Orozco, un pintador de México, y El Guitarrista Viejo de Pablo Picasso, una artista de España. Orozco y Picasso son dos artistas muy famosos de diferentes partes del mundo pero hablaron español. Aprendimos que muchos artistas hispánicos tenían influencia en todos partes del mundo. Mi obre favorita que vimos fue el Mono Pedro de Zaldivia y el Bandido Maragoto. El Obra fue pintado por Francisco Goya en 1806 y fue una serie de seis paneles que describen un ladrón que trata de robar un mono, pero el mono toma la pistola del ladrón y le arresta. En la obra, Goya pinto lo que fue en las noticias en este tiempo y de que muchas hablaron.

También al Instituto de Arte hay una exposición que se llama “Doctrina y Devoción: Arte de las Órdenes Religiosas en El Mundo Hispano de los Andes.” Es una exposición especial con más de trece pinturas pintado por varios artistas de América del Sur entre los siglos XVII y XIX. Las pinturas son religiosas y describen escenas de la fe católica romana, pero también las pinturas tienen mucha influencia de religiones tradicionales en los Andes.  A principio del siglo XVI, los españoles llegaron a Perú con la misión de introducir el cristianismo a la gente indígena. Por ejemplo, Francisco Pizarro, el gran conquistador español, llego en Sud América con la meta de convertir las personas nativas al catolicismo. Convertir indígenas fue realizada mayormente por diferentes sectas del catolicismo— los Dominicanos, los Franciscanas, los Mercedarias, y los Jesuitas. Como los indígnenos no tenían una lengua escrita, los españoles usaron pinturas para propagar sus religiones. Aunque que son de la misma religión, las pinturas de cada secta tenia diferente ideas. Ellos usaron esas pinturas para ayudar a convertir los indignos. Mi pintura favorita fue el Barco de Paciencia que fue pintado en Cuzco, Perú por un artista desconocido. En la pintura Jesús Christa es crucificado en un barco rodeado por otros Santos. En el agua, alrededor del barco, hay demonios que quieren hundir el barco, pero el barco está soplado a la seguridad por un ángel en las nubes. ¡Esta exposición está al Instituto de Arte hasta el 25 de junio 2017, y yo la recomiendo a todos!

The reason I learn languages

By Dimitri Amiridis

Hello there. My name is Dimitri Amiridis. I love languages. I like to think that I’m a language wizard and that the languages I speak are like my spells. Aside from having knowledge of four other languages, I speak fluent Greek. I can also write. You see those symbols? Those squiggles underneath? Those strange markings you see in your science class or on the door of every fraternity? They mean something. Perhaps now I have given you an incentive to learn Greek, to uncover what those strange markings mean. Well, when I was much younger, I had an incentive to start learning new languages, and now I want to learn every language I can, for reasons that might surprise you. But how did this craze start?

It all began in the second grade. I was in Ms. Eva’s Spanish class, and it was the first time I was learning a language outside of Greek or English. To me, it was just like any other class. I remember that every time I would get an A on one of Ms.Eva’s tests, my Mom would buy me something from Walmart, usually a video game or Pokemon cards. This motivated

me to study Spanish vocabulary very thoroughly, even at a young age.

Fast forward about a year. I am taking a trip to Washington DC, and I am in a history museum with my  Mom and sister. I see a short, middle-aged bald man approach my Mom and tell her, in Greek, “your language is very pretty”. This blew my third grade mind to pieces. How in the world did this 50 some year-old man know a language that only Greek people were supposed to know? He even told me that he knew languages that I didn’t even know about at the time, like Swahili and Xhosa.

At that point, the man no longer felt like a stranger. I felt drawn to him, and I labeled him in my head as a friend. I knew I wanted to do what he could. I wanted to be able to connect with people in a way that English would never let me. So I continued studying Spanish, and after 6 years I started Chinese, and after another 2 years German. I acheive polyglotism and never before in my life did I feel so confident in my abilities. But why do it? In the end, was it all worth it?

To me, languages are an essential part of the human experience. Whether you realize it or not, the fact that you first learned English affects a multitude of things you probably weren’t even aware of: The way you talk, the way you pause, the way you frame sentences, but most importantly, the way you think. Learning a different language promotes a different way of thinking. You are limiting your cognitive abilities by only knowing English because you can only think in an English manner and use words that are bound in the English vocabulary. Have you ever had a discussion with someone and you just didn’t know how to say something? Even if you aren’t the most articulate person, it may not be your fault entirely. It may have to do with the fact that the English language limits how you can express your ideas. For example, in Pascuense, the indigenous language of Easter Island, there is a word, “Tingo”, which means “the act of taking objects one desires from the house of a friend by gradually borrowing all of them”. If anyone can find a word like this in English, e-mail it to me and I will personally give you $50. What I’m trying to say is that there are certain ideas that you cannot express in English, and even if you could, you couldn’t do it as concisely and accurately.

Then there’s this idea that we need to respect other people’s culture. The United States seems to think that it has some sort of monopoly on culture which it has trademarked with a monolinguistic lifestyle. Maybe you recall Samuel L Jackson’s famous line from Pulp Fiction: “English, motherfucker, do you speak it”. While lines like this can be funny, they are a bleak reminder that we live in a nation that doesn’t respect the cultures of other people. Don’t you think it’s time we change that? What if President Trump could speak Arabic? Don’t you think we would have better relations with the Middle East?

Lastly, knowing different languages brings the people of the world closer together. When I’m speaking to a German in German or to a Spanish person in Spanish I really feel like I’m speaking to them. My heart beats faster, I get excited, and I feel like I’m connecting with them on a deep and personal level, accessing a part of them, a part of their soul that unites us. When a traveler goes to a different country and doesn’t know the native dialect, they are given derogatory, xenophobic names like “outsider”, “black man”, “white man”, and “alien”. When you start speaking to them in whatever language they know, knowing you took the time and effort to make communication easier for them, suddenly they start calling you things like “friend” and “brother”.

So go and learn a new language. Brush up on the French you learned in High School. Take lessons in Hebrew so you can read the Torah the way it was meant to be read. Or learn all of them, so your blood can boil hot with the 7000 tongues of the Earth.

Γειά σου. Με λένε Δημήτρη Αμοιρίδη.

Λατρεύω τις γλώσσες. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ένας

Μάγος και ότι οι γλώσσες που μιλάω είναι σαν τα ξόρκια μου. Εκτός από

τέσσερις άλλες γλώσσες, μιλάω άπταιστα ελληνικά. Επίσης, γράφω. Μπορείτε να δείτε αυτά τα σύμβολα; Αυτα τα squiggles από κάτω; Αυτές οι παράξενες επιγραφές που βλέπετε στην επιστήμηκί τάξη σας ή στην πόρτα τοv αδελφότητα; Σημαίνουν κάτι. Ίσως τώρα σας έχω δώσει ένα κίνητρο να μάθετε ελληνικά, να αποκαλύψετε τι σημαίνουν αυτά τα περίεργα σημάδια.

Λοιπόν, όταν ήμουν πολύ νεότερος, είχα ένα κίνητρο για να αρχίσω την εκμάθηση νέων γλωσσών, και τώρα θέλω να μάθω όλες τις γλώσσες, για λόγους που θα σας εκπλήξει.

Αλλά πώς Ξεκίνησε αυτή η τρέλα;

Όλα ξεκίνησαν στη δεύτερη τάξη. Ήμουν στην ισπανική τάξη της κας Eva, και ήταν η πρώτη φορά που έμαθα μια γλώσσα εκτός από Ελληνικά ή Αγγλικά. Για μένα, ήταν σαν όλα τα άλλα θέματα. Θυμάμαι κάθε φορά που θα πάρει ένα Α σε έναν διαγωνισμό της κας Eva, η μαμά μου θα μου αγοράσει κάτι από Walmart, συνήθως ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ή κάρτες Pokemon. Αυτό με παρακίνησε να μελετήσει την ισπανική γλώσσα πολύ καλά, ακόμη και από μικρή ηλικία.
Fast forward περίπου ένα χρόνο. Έκανα ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον, και ήμουν σε ένα μουσείο ιστορίας με τη μαμά και την αδερφή μου. Βλέπω ένα μικρό μεσήλικες φαλακρός άνδρας να πλησιάσει τη μαμά μου και αυτός της λέει, στα ελληνικά, “η γλώσσα σας είναι πολύ όμορφη». Εγώ δεν το πίστευε. Πώς στο καλό 50 ετών άνδρας ήξερε μια γλώσσα που μόνο οι Έλληνες έπρεπε να γνωρίζουμε; Μάλιστα μου είπε ότι ήξερε γλώσσες που δεν ήξερα τότε, όπως και σουαχίλι και Xhosa.

Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος δεν ήταν ξένος. Μου άρεσε, και εγώ τον γνώριζα ως φίλος. Ήθελα να έχω την ικανότητά του. Ήθελα να είναι σε θέση να συνδεθούν με τους ανθρώπους με έναν τρόπο αγγλικά ποτέ δεν θα με αφήσει. Γι ‘αυτό και συνέχισε με τα ισπανικά, και μετά από 6 χρόνια άρχισα κινεζική, και μετά άλλα 2 χρόνια η γερμανική. Έγινα πολύγλωσσος και ποτέ πριν στη ζωή μου ένιωσα τόσο σίγουροι για τις ικανότητές μου. Αλλά γιατί να το κάνω; Στο τέλος, αξίζει τον κόπο;

Οι γλώσσες αποτελούν μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, επειδή έχετε μάθει αγγλικά Πρώτα γλώσσα αυτή επηρεάζει πολλά από τα πράγματα που μάλλον δεν ήταν καν επίγνωση του: ο τρόπος που μιλάτε, με τον τρόπο που παύση, ο τρόπος που κάνουν προτάσεις, αλλά το πιο σημαντικό, με τον τρόπο που θα σκεφτείς. Μαθαίνοντας μια διαφορετική γλώσσα προωθεί ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Μπορείτε να περιορίσει τις γνωστικές ικανότητες σας όταν ξέρετε μόνο αγγλικά, επειδή μπορείτε να σκεφτείτε μόνο σε ένα αγγλικό τρόπο και να χρησιμοποιούν λέξεις που είναι μόνο στο αγγλικό λεξιλόγιο. Είχατε ποτέ μια συζήτηση με κάποιον και δεν ήξερα πώς να πω κάτι; Ακόμα κι αν δεν είστε καλοί με τα λόγια, δεν είναι δικό σας λάθος. Μπορεί να είναι ότι η αγγλική γλώσσα περιορίζει τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να εκφράσετε τις ιδέες σας. Για παράδειγμα, στην Pascuense, τη γλώσσα των ιθαγενών της Νήσου του Πάσχα, υπάρχει μια λέξη, “Tingo», που σημαίνει «η πράξη της λήψης αντικειμένων κάποιος επιθυμεί από το σπίτι ενός φίλου με τη σταδιακή δανεισμού”. Αν κάποιος μπορεί να βρει μια λέξη όπως αυτό στα αγγλικά, κάνετε e-mail σε μένα και εγώ θα σας δώσει $ 50. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι υπάρχουν και ορισμένες ιδέες που δεν μπορούν να εκφράσουν στα αγγλικά, ακόμη και αν θα μπορούσαν, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν τόσο συνοπτικά.

Υπάρχει αυτή η ιδέα ότι πρέπει να σέβονται τον πολιτισμό των άλλων ανθρώπων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να πιστεύει ότι έχει κάποιο είδος μονοπωλίου για τον πολιτισμό που έχει εμπορικό σήμα. Ίσως να θυμάστε Samuel L Jackson ο οποίος είπε στο Pulp Fiction: “Αγγλικά, καριόλη, να το ξέρετε». Ενώ οι γραμμές είναι αστείο, είναι μια θλιβερή υπενθύμιση ότι ζούμε σε μια χώρα που δεν σέβεται τους πολιτισμούς των άλλων ανθρώπων. Δεν θα έπρεπε να το αλλάξετε; Τι και αν ο Πρόεδρος Trump θα μπορούσε να μιλήσει αραβικά; Μήπως δεν πιστεύω ότι θα έχουμε καλύτερες σχέσεις με τη Μέση Ανατολή;

Να γνωρίζουν διαφορετικές γλώσσες φέρνει τους ανθρώπους του κόσμου πιο κοντά. Όταν μιλάω με Γερμανούς στα γερμανικά ή ισπανικά με ισπανικό λαό, αισθάνομαι πραγματικά ζωντανός. Η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα, είμαι ενθουσιασμένος, και νιώθω σαν να είμαι συνδέει μαζί τους σε ένα βαθύ και προσωπικό επίπεδο, και τις ψυχές μας ενώνουν. Όταν ένας ταξιδιώτης πηγαίνει σε μια διαφορετική χώρα και δεν γνωρίζουν τη μητρική διάλεκτο, τους δίνεται υποτιμητικό, ξενοφοβική ονόματα όπως “μαύρος”, “λευκών” και “ξένος”. Όταν αρχίσετε να μιλάτε σε αυτούς σε οποιαδήποτε γλώσσα που γνωρίζουν, ξέροντας πήρατε το χρόνο και την προσπάθεια να κάνει την επικοινωνία πιο εύκολη γι ‘αυτούς, ξαφνικά αρχίζουν να σας καλεί πράγματα όπως “φίλος” και “αδελφό”.

Πηγαίνετε να μάθουν μια νέα γλώσσα. Θυμηθείτε τη γαλλική μάθατε στο Λύκειο. Πάρτε μαθήματα στα εβραϊκά ώστε να μπορείτε να διαβάσετε την Τορά με τον τρόπο που ήταν γραφτό να διαβαστεί. Ή όλα αυτά να μάθουν, έτσι ώστε το αίμα σας μπορεί να βράσει ζεστό με τις 7000 γλώσσες της Γης.